Pakiet onkologiczny w ZSM
Zespół Szpitali Miejskich w Chorzowie realizuje pakiet onkologiczny na oddziałach: chirurgicznym i hematologicznym oraz w poradniach przyszpitalnych. Najważniejszym elementem pakietu onkologicznego jest zielona karta diagnostyki i leczenia onkologicznego, pełniąca rolę skierowania i wskazówek postępowania dla danego pacjenta. Gwarantuje ona, że wizyta lub badanie musi się odbyć w terminie nie dłuższym niż 7 dni.
Jak rozpocząć leczenie w ramach szybkiej terapii onkologicznej?
Pierwszym krokiem do diagnostyki i leczenia w ramach szybkiej terapii onkologicznej jest zgłoszenie się pacjenta do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), który przeprowadzi dokładny wywiad, oceni dolegliwości pacjenta i w razie potrzeby zleci wykonanie niezbędnych badań. Jeśli na tej podstawie stwierdzi podejrzenie nowotworu złośliwego, skieruje pacjenta do specjalisty właściwego ze względu na umiejscowienie nowotworu lub do onkologa. W tym celu lekarz POZ wystawi pacjentowi kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego.
Kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego może wydać, w przypadku podejrzenia nowotworu złośliwego, także lekarz specjalista w poradni ambulatoryjnej (AOS).
Pacjent może otrzymać kartę także w szpitalu – jeśli w wyniku hospitalizacji (nawet niezwiązanej z chorobą nowotworową) zostanie u niego wykryty nowotwór złośliwy. W takim przypadku warunkiem wydania karty jest potwierdzenie diagnozy. Na tych samych zasadach kartę otrzyma pacjent hospitalizowany z powodu nowotworu.
Karta może zostać również wydana pacjentowi, jeśli nowotwór złośliwy stwierdzono w ramach badań realizowanych w zakresie programów zdrowotnych.
Karta diagnostyki i leczenia onkologicznego
Karta diagnostyki i leczenia onkologicznego (DiLO) jest nieodłączną częścią szybkiej terapii onkologicznej. Ma na celu ułatwienie pacjentowi z podejrzeniem nowotworu lub zdiagnozowaną chorobą poruszanie się w nowym systemie opieki medycznej – pełni rolę skierowania, które umożliwia rozpoczęcie leczenia w ramach szybkiej terapii onkologicznej. Wprowadzenie karty ma na celu usystematyzowanie procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Dzięki niej diagnostyka i leczenie onkologiczne są jasno określone, a pacjent ma zagwarantowaną kompleksową opiekę medyczną na każdym etapie choroby.
Kto wydaje kartę?
Kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego może wydawać lekarz podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) oraz lekarz specjalista w poradni ambulatoryjnej (AOS) jeśli będzie podejrzewał u pacjenta nowotwór złośliwy. Pacjent może otrzymać kartę także w szpitalu – jeśli w wyniku hospitalizacji (nawet niezwiązanej z chorobą nowotworową) zostanie u niego wykryty nowotwór złośliwy. Na tych samych zasadach kartę otrzymuje pacjent hospitalizowany z powodu nowotworu złośliwego.
Karta może zostać również wydana pacjentowi, jeśli nowotwór złośliwy stwierdzono w ramach badań realizowanych w zakresie programów zdrowotnych.
Jakie informacje zawiera karta?
W karcie diagnostyki i leczenia onkologicznego znajdują się rubryki, które uzupełniają właściwi lekarze na poszczególnych etapach procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Dzięki temu podstawowe informacje o pacjencie znajdują się w jednym miejscu. Są to m.in. diagnoza oraz plan leczenia.
Karta jest własnością pacjenta. Dokumentuje cały proces diagnostyki i leczenia, aż do powrotu pacjenta do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej po zakończeniu leczenia. Świadczeniodawca ma obowiązek nieodpłatnie przekazać pacjentowi oryginał karty oraz przechowywać jej kopię.
Rola lekarza rodzinnego (POZ)
Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej zwiększyła rolę lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (POZ) w opiece onkologicznej, bowiem otrzymali oni narzędzie ułatwiające diagnostykę onkologiczną. Nowe zadania lekarzy POZ nie wykraczają poza zakres ich kompetencji. Przede wszystkim mogą zlecać więcej badań, m.in.: hematologicznych, biochemicznych i immunochemicznych z surowicy krwi, a także badań elektrokardiograficznych, ultrasonograficznych oraz spirometrię. Ta diagnostyka pozwala im potwierdzić lub wykluczyć konieczność wizyty pacjenta u specjalisty oraz zwiększa szanse na szybsze wykrycie ewentualnych zmian nowotworowych.
Pierwszy etap diagnostyki – u lekarza POZ
Diagnostyka w ramach pakietu onkologicznego składa się z kilku etapów. Pierwszy z nich rozpoczyna się podczas wizyty pacjenta u lekarza POZ. Przeprowadza on dokładny wywiad z pacjentem i ocena jego dolegliwości, może również zlecić wykonanie niezbędnych badań.
Pacjent, u którego lekarz POZ podejrzewa nowotwór złośliwy (jeśli na podstawie wykonanych badań nie wykluczy tej choroby), otrzymuje kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, dzięki której szybko dostanie się do specjalisty.
Za kolejne etapy diagnostyki: wstępnąi ,w przypadku potwierdzenia nowotworu złośliwego, pogłębioną jest odpowiedzialny lekarz ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS).
7 tygodni
Świadczeniodawcy mają obowiązek przestrzegania terminów wyznaczonych na wykonanie diagnostyki onkologicznej. Jest to podstawa szybkiej terapii onkologicznej i ma związek ze zniesieniem limitów na diagnostykę i leczenie nowotworów złośliwych. W przypadku podejrzenia choroby nowotworowej, kartę może wydać również lekarz specjalista.
Pierwszym krokiem do otrzymania karty diagnostyki i leczenia onkologicznego jest wizyta u lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
Pacjent, który otrzyma kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, powinien zgłosić się do lekarza specjalisty. Od momentu gdy pacjent zostanie wpisany na listę osób oczekujących na konsultację specjalisty do postawienia diagnozy nie powinno minąć więcej niż 7 tygodni.
Terminy udzielania świadczeń
W czasie pierwszych 4 tygodni:
- pacjent czeka na wizytę u lekarza specjalisty – maksymalnie 2 tygodnie
- pacjent wykonuje badania zlecone przez lekarza specjalistę w ramach diagnostyki wstępnej (na podstawie tych badań lekarz potwierdza lub wyklucza chorobę nowotworową u pacjenta) – maksymalnie 2 tygodnie
W czasie kolejnych 2 tygodni:
- pacjent wykonuje badania zlecone przez lekarza specjalistę w ramach diagnostyki pogłębionej. Na ich podstawie lekarz określa stopień zaawansowania choroby.
Aby szybka terapia onkologiczna uwzględniała potrzeby związane ze specyfiką choroby danego pacjenta, przewidziano jeden dodatkowy tydzień na rozpoczęcie diagnostyki pogłębionej. Jest to czas na organizację przejścia pacjenta z jednej placówki ochrony zdrowia do drugiej, jeśli okaże się, że diagnostyka tego wymaga.
Konsylium
Konsylium to zespół specjalistów, który planuje i koordynuje proces leczenia pacjenta. Zbiera się ono maksymalnie w ciągu dwóch tygodni od zgłoszenia się pacjenta do szpitala. W przypadku gdy postawienie rozpoznania onkologicznego jest możliwe wyłącznie w wyniku zabiegu, określenie planu leczenia i przeprowadzenie zabiegu diagnostyczno-terapeutycznego powinno nastąpić w terminie nie przekraczającym 4 tygodni od dnia zgłoszenia się pacjenta do szpitala.
Konsylium jest niezbędne do rozpoczęcia leczenia. Zespół specjalistów konsultuje wyniki badań pacjenta i na tej podstawie kwalifikuje go do właściwego leczenia.
Decyzje zespołu są oparte na opracowanych przez świadczeniodawcę sformalizowanych procedurach postępowania i organizacji udzielania świadczeń.
Koordynator
Po określeniu ścieżki postępowania terapeutycznego konsylium wyznacza koordynatora. Nadzoruje on proces leczenia pacjenta onkologicznego. Wspiera pacjenta informacyjnie, administracyjnie i organizacyjnie i pomaga mu komunikować się z lekarzami. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie przepływu informacji na wszystkich etapach terapii, tak aby leczenie było dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.
Zadania koordynatora: koordynuje plan leczenia pacjenta ustalony przez konsylium, dba o to, aby dokumentacja związana z kartą diagnostyki i leczenia pacjenta była kompletna (m.in. aby zawierała potwierdzenia wykonania świadczeń i zakończenia danego etapu leczenia), udziela pacjentowi wszystkich niezbędnych informacji związanych z leczeniem onkologicznym.
Koordynator towarzyszy pacjentowi aż do zakończenia leczenia. Następnie pacjent (wraz z dokumentacją i zaleceniami) przechodzi pod opiekę lekarza specjalisty. Jeśli jego stan zdrowia się nie pogorsza i potwierdzają to wyniki badań, pacjent – z programem opieki długofalowej – jest kierowany do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (POZ), który ponownie staje się jego lekarzem prowadzącym.
Funkcja koordynatora powstała po to, aby ułatwić pacjentowi przechodzenie przez poszczególne etapy leczenia. Dzięki temu nadzorowi proces terapeutyczny – zaplanowany przez konsylium – może być sprawnie realizowany.
Nagłe przypadki
Oddziały szpitalne
Poradnie specjalistyczne
Pracownie diagnostyczne
Laboratoria
Inne
